Johan van den Elzen was ten tijde van het interview CEO van Movares. Een deel van het interview is opgenomen in het boek 'Onze economie opnieuw uitvinden'. Voor de liefhebbers hieronder het complete interview.
Wij creëren zelf onze economie
'Hoe ons geldsysteem werkt,
hangt naar mijn idee op fundamenteel niveau samen met vele andere vraagstukken,
zoals maatschappelijk evenwicht en individueel geluk. Het zou goed zijn als er
meer bewustzijn komt over wat geldmechanismen met ons doen. We gaan er meestal
vanuit dat de economie door een soort ‘natuurwetten’ geleid wordt, maar in
feite is de werking van de economie iets dat we zelf ontwerpen en creëren. Ons
financiële systeem kan dus ook anders werken dan het nu doet, en daarmee
tevens een andere uitwerking hebben. Zoals ik het zie is de manier waarop ons
huidige systeem werkt, iets wat we niet meer zouden moeten willen.
De economie van het genoeg
Ik zelf ben
voorstander van wat ik noem ‘de economie van het genoeg’. Dat hangt direct
samen met mijn persoonlijke waarden, met hoe ik zelf in het leven sta. Ik heb
dat van huis uit meegekregen. Mijn moeder zei tegen me “Probeer in het leven
tevreden te zijn’”. Voor de meeste mensen, ook voor mij, is dat niet iets dat
vanzelf gaat. Je moet daar wat voor doen. Enerzijds dien je tevredenheid toe te
laten voor jezelf; gun het jezelf
om van het leven te genieten. Anderzijds dien je de valkuil te vermijden om ontevreden
te zijn over wat je nog níet hebt. Mensen die zeggen “het kan altijd beter”
hebben daar op zich wel gelijk in. Maar het punt is dat het vaak niet beter
hóeft. Daar komt bij: het krampachtig streven naar beter en meer, gaat vaak
weer ten koste van andere dingen.
De economie van het genoeg kun
je ook projecteren op de bedrijfsvoering. Het zegt iets over hoe je je verhoudt
tot winst, namelijk dat je tevreden bent met een redelijke winst. Méér dan een
redelijke winst streef je dan niet na. In plaats van je af te vragen hoe je de
winst alsmaar verder kunt verhogen, is het zinvoller je af te vragen wat de
beste manier is om meer waarde te creëren.
Ik heb de indruk dat veel
mensen het doel van winst uit het oog verloren zijn. Ze zien winst als een doel
op zich. Dat heeft ook met de algemeen heersende mindset te maken. ‘Meer’ is in
onze mindset heel sterk gekoppeld aan beter, belangrijker en gelukkiger.
Terwijl dat verband er lang niet altijd is.
Veel van de
indicatoren waarom iemand binnen het huidige systeem hogerop komt, komen voort
uit de ‘perverse prikkels’ die in dat systeem werkzaam zijn. Zoals bonussen die
gekoppeld zijn aan hoge winsten en dure transacties, wat in de hand werkt dat
mensen de korte termijn en het eigen belang bovenaan gaan stellen in hun
afwegingen en keuzes. Terwijl mensen intrinsiek ook motivaties hebben om het
overkoepelende belang van het project of samenwerkingsverband te willen dienen.
Het zou veel gunstiger om díe motivaties te stimuleren.
De vraag dient zich dan aan
hoe je bovenstaande kunt doorbreken. Ik zie op z’n minst een deel van de
oplossing door bewustzijn te creëren bij de mensen die gaan over de inrichting
van beloningssystemen. Dus dat je je als leider of beleidsmaker bewust bent
welke prikkels er uitgaan van de gekozen beloningsstructuur. Die zou altijd zo
ontworpen moeten worden dat het individuele gewin niet haaks kan komen te staan
op het overkoepelende belang. Anders creëer je impliciet met je
beloningsstructuur al dat het voor mensen moeilijk wordt om
verantwoordelijkheden in brede zin te dragen en beroepsethiek in alle gevallen
overeind te houden. Met andere woorden: creeer het zo dat mensen onafhankelijk van hun eigen
belang kunnen handelen, beslissen en functioneren.
Je kunt je afvragen hoe het
komt dat die bonussen etc. zo hoog zijn geworden. Voor een deel zit dat
natuurlijk in de mens zelf. De mens is van zichzelf hongerig naar meer. Hij is
er niet goed in het principe van ‘tevredenheid zijn met wat is en met wat hij
heeft’ toe te passen in zijn leven. Maar de enorme stijging van bonussen etc.
is ook aangewakkerd door hoe ons kapitalitisch systeem nu werkt. Het biedt
ruimte, stimuleert mensen zelfs, om steeds meer te willen en om dit ook af te
dwingen wanneer je je in een bepaalde positie bevindt.
Het punt waar economie en
persoonlijk geluk met elkaar samenvallen is het menselijk streven. De richting
die we als samenleving op gaan drijft op het menselijk streven. Uiteindelijk is
geluk en tevredenheid wat het leven waardevol maakt. Echter, wat we nastreven
blijkt vaak helemaal niet bij te dragen aan meer welzijn. De vraag ‘draagt dit
bij aan welzijn voor mijzelf en anderen?’ wordt vaak overgeslagen. Daarmee
raken we verwijderd van de kern van het leven.
Persoonlijk
pas ik deze levenshouding als volgt toe in mijn bedrijfsvoering. Bij
bijvoorbeeld een strategische beslissing over organisatieinrichting of een
investering neem ik altijd de vraag mee: ‘Worden de mensen van dit bedrijf daar
gelukkiger of beter van?’ Als het antwoord ‘nee’ is moet ik me nog eens goed
afvragen waarom ik het eigenlijk zou doen. Want ik geloof er heel erg in dat
het persoonlijk welzijn van de mensen van mijn bedrijf direct van invloed is op
de prestaties van het bedrijf als totaal. Als je niet lekker in je vel zit, door
werk- of door privéoorzaken, dan heeft dat onvermijdelijk invloed op hoe je
functioneert. Dus als ik het welbevinden van mijn medewerkers een factor laat
zijn in strategische keuzes, dan brengt me dat dichter bij de kern van waar de
besluitvorming over zou moeten gaan.
Juist door
het welzijn van medewerkers belangrijk te maken, zie je ook hoe belangrijk het
is het bedrijf financieel gezond te houden. Werken voor een financieel gezond
bedrijf draagt belangrijk bij aan de ervaren kwaliteit van leven. Dus de zorg
en verantwoordelijkheid voor het financiële is een afgeleide van mijn
basisinsteek om te willen bijdragen aan menselijk welzijn.
Geluk is in
mijn visie: jezelf zijn, kiezen voor wat je wezenlijk vindt, authentiek zijn.
Daarbij zie ik om me heen dat dat heel vaak niet zo is. Veel mensen zijn een
groot deel van hun tijd niet authentiek, maken hun keuzes niet vanuit wat voor
hen wezenlijk is maar vanuit oppervlakkigere afwegingen of onbewuste patronen.
Vaak is het zo dat mensen dat zelf niet eens zien. Ze weten niet dat ze zo ver
van zichzelf af staan en willen het wellicht ook niet zien.
Ik merk vaak
dat, als ik anderen confronteer met de manier hoe ik in mijn leiderschap sta,
dat vaak als confronterend wordt ervaren. Ik vermoed dat mensen dan merken hoe
ver ze daar zelf vanaf staan. Ook krijg ik regelmatig de vraag voorgelegd of ik
ze iets verwijt. Dat doe ik niet; ik verwijt niemand iets. Het is eerder dat ik
het mensen zo gun om zelf ook op die manier hun leven te leven. Als je er vanuit
gaat dat gelukkig of tevreden zijn de hoogste waarde is in het leven, dan gun
je dat anderen ook.